การเน้นเสียงในภาษาอังกฤษ Stress
ลักษณะสำคัญของภาษาอังกฤษคือ
มีการออกเสียงเน้นหนักเบา
ซึ่งเป็นปัญหาสำคัญอันหนึ่งสำหรับผู้พูดภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา เพราะถ้าออกเสียงเน้นหนักผิดพยางค์ก็อาจจะทำให้การสื่อสารเกิดความเข้าใจผิดได้
เพราะฉะนั้นเราจึงต้องออกเสียงเน้นหนักเบาให้ถูกต้อง เรามาเริ่มกันเลย
1. ระดับเสียงเน้นหนักที่สุด (Primary Stress) ใช้เครื่องหมาย (
, )
หน้าพยางค์ที่ลงเสียงหนักที่สุดในคำนั้น
มีที่สังเกตคือ เสียงดังที่สุดและเสียง pitch สูงจะเกิดในคำเดี่ยวทุกครั้ง
เช่น calendar
2. ระดับเสียงรอง (Secondary Stress) ใช้เครื่องหมาย (
^ )
เหนือพยางค์ที่ลงเสียงรอง เช่น êducátion พยางค์แรกจะได้ secondary stress แต่พยางค์ที่สามจะได้
primary
stress
3. ระดับเสียงเบาปานกลาง (Teritiary Stress) ใช้เครื่องหมาย (
` )
เหนือพยางค์ระดับเสียงนี้จะเกิดรวมกับ primary stress ในคำเดี่ยว ๆ
ที่มีหลายพยางค์ เช่น fÓotbàll
4. ระดับเสียงเบาที่สุด (Weak Stress) ใช้เครื่องหมาย (
ˇ )
เหนือพยางค์ หรือไมjใส่เครื่องหมายใด ๆ เลย โดยถือว่าพยางค์ที่ไม่มีเครื่องหมายกำกับคือ
การไม่ลงเสียงหนัก (unstress)
เช่น ŕhythm (พยางค์ที่สองเป็นเสียงเบา)
นอกจากนี้
เสียงเน้นหนัก (stress)
ยังแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ
1. เสียงเน้นหนักในคำ (Word Stress)
2. เสียงเน้นหนักในประโยค (Sentence Stress)
นอกจากนี้ เสียงเน้นหนัก (stress) ยังแบ่งออกเป็น
2 ประเภท คือ
1. เสียงเน้นหนักในคำ (Word
Stress)
2. เสียงเน้นหนักในประโยค
(Sentence Stress)
1. เสียงเน้นหนักในคำ (Word Stress)
เสียงเน้นหนักในคำ คือ
การเน้นเสียงหนักในพยางค์หนึ่งของคำโดยที่ผู้พูดจะออกเสียงพยางค์นั้นดังกว่าพยางค์อื่น
ๆในคำเดียวกัน เช่น páper,
contínue เป็นต้น
คำในภาษาอังกฤษทุกคำจะมีพยางค์หนึ่งเท่านั้นที่ได้รับเสียงหนักเสมอผู้เรียนจึงจำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ถึงการออกเสียงเน้นหนักในแต่ละคำให้ถูกต้องเสียก่อน
หลักเกณฑ์สำหรับการลงเสียงเน้นหนักในคำ (Word Stress) และในพยางค์(Syllabic Stress) ที่พอจะสรุปได้มีดังนี้
1. การลงเสียงเน้นหนักในคำที่มี
2 พยางค์ขึ้นไป
ในคำสองพยางค์ขึ้นไปเสียงเน้นหนักสุดจะได้แก่ primary stress เสียงที่รองลงมาจะเป็น
secondary stress ดังตัวอย่างต่อไปนี้
คำที่มีเสียงเน้นหนักสุดหรือ primary stress บนพยางค์ต้นของคำ
ได้แก่
คำสองพยางค์ คำสามพยางค์ คำสี่พยางค์
húsband póssible críticism
télephone spécialist ańswer
prógram ánimal écretary
órange ínnocent
súbject béautiful
คำที่มีเสียงเน้นหนักสุดหรือ primary stress บนพยางค์ที่สองของคำ
ได้แก่
คำสองพยางค์ คำสามพยางค์ คำสี่พยางค์
cashíer proféssor affírmative
helló relátion philósopher
prefér impórtant devélopment
corréct eléven signíficant
resígn phonetic
2. การลงเสียงเน้นหนักในคําประสม
คํานามประสม
a. คํานามประสมระหว่างคํานามกับคํานามเวลาออกเสียงจะเน้นหนักที่สุดที่ส่วนแรกหรือคํานามแรก เช่น
téapot drúgstorebús station
fóotball hándbagbírthday cake
eárthquake hóusewifelánguage laboratory
แต่ถ้าคํานามประสมที่ประกอบด้วยคํานาม 3 คํา บางครั้งจะเน้นหนักที่คําที่สอง เช่น
waste-páper-basket
ginger-béer-bottle
หรืออาจจะมีการเน้นเสียงลงบนคำที่หนึ่งที่สองก็ได้ เช่น
hót wáter-bottle
b. คำนามประสมระหว่างคำคุณศัพท์กับคำนาม
เวลาออกเสียงเน้นหนักที่สุดที่คำแรกคือที่คำคุณศัพท์ เช่น
bláckbird hígh
school hótdog díning room
c. คำนามประสมระหว่างคำกริยากับคำนาม เวลาออกเสียงจะเน้นหนักที่สุดที่คำแรก เช่น
wálking stick wríting pad líving room
คำกริยาประสม
a. คำกริยาประสมระหว่างคำบุพบทกับคำกริยา
เวลาออกเสียงจะเน้นหนักที่สุดที่คำหลัง เช่น
understánd overlóok overcóme undertáke
b. คำกริยาประสมประเภทคำกริยาสองคำ (two-word-verbs) เวลาออกเสียงจะเน้นหนักที่คำหลังคือที่คำวิเศษณ์หรือบุพบทนั้น
call úp get ón watch óut take óff
put ón give úp take óver look áfter
c. คำกริยาประสมประเภทคำกริยาสามคำ (three-word-verbs) เวลาออกเสียงจะเน้นหนักที่ส่วนประกอบส่วนที่สอง
เช่น
run óut of get alóng with catch úp with take cáre of
คำคุณศัพท์ประสม
a. คำคุณศัพท์ประสมระหว่างคำคุณศัพท์กับคำคุณศัพท์เวลาออกเสียงจะเน้นเสียงหนักที่คำคุณศัพท์คำแรก
เช่น
cóld-blooded bád-tempered
b. คำคุณศัพท์ประสมระหว่างคำนามกับคำคุณศัพท์ เวลาออกเสียงจะเน้นเสียงหนักที่คำนาม
péach-coloured
คำประเภทอื่น ๆ
a. คำที่ลงท้ายด้วย –self
หรือ –selves (reflexive pronouns) เวลาออกเสียงจะลงเสียงเน้นหนักที่ส่วนหลังคือที่ –self หรือ –selves เช่น
mysélf himsélf yoursélf oursélves
b. คำที่ลงท้ายด้วย –teen
จะลงเสียงหนักที่ส่วนหลังคือคำว่า –teen แต่ตรงกันข้ามกับคำว่า –ty จะลงเสียงหนักที่ส่วนหน้า
sixtéen síxty
c. คำสองพยางค์ที่เป็นได้ทั้งคำนามและคำกริยา
ถ้าเป็นคำนามลงเสียงเน้นหนักที่พยางค์แรกของคำถ้าเป็นคำกริยาลงเสียงเน้นหนักที่พยางค์หลังของคำคำนามคำกริยา
ábstract abstráct
cóntest contést
récord recórd
désert desért
prógress progréss
éxploit exploít
cónduct condúct
íncrease incréase
cónflict conflíct
dígest digést
d. คำที่ลงท้ายด้วย suffix
ต่อไปนี้ –tion, -sion, -ic, -ian, -tor, -ious,-ity, -ify, -itive, -ish จะเน้นหนักที่พยางค์หน้า suffix
นั้น
-tion -sion
informátion discússion
imaginátion comprehénsion
-ic -ian
públic librárian
Pacífic comédian
-ious -tor
calculátor suspícious
diréctor tédious
-ify -ty
nobílity clássify
univérsity beáutify
-ish -itive
pósitive estáblish
sénsitive accómplish
e. คำที่เติม prefix
หน้าคำ และเติม suffix ท้ายคำ เวลาออกเสียงจะเน้นเสียงหนักที่พยางค์เดิมของคำที่ยังไม่ได้เติม prefix หรือ suffix นั้น
cleverness
retúrn
abándonment unimpórtant
wónderful impóssible
qúickly kíndness
f. คําที่มีตั้งแต่ 3 พยางค์ขึ้นไป
ถ้าพยางค์ท้ายลงท้ายด้วย –al, -ate, -ble, -lly, -lar, -ment, y เวลาออกเสียงจะเน้นหนักที่พยางค์ที่สามนับจากพยางค์ท้าย
-ate -al
appréciate oríginal
lassóciate práctica
-ble -lly
póssible áctually
suítable náturally
-lar -ment
fórmular góvernment
pópular mánagement
-y
photógraphy moméntary
นอกจากนี้
จะยกตัวอย่างที่ลงเสียงหนักต่างกัน ซึ่งจะทําให้มีความหมายต่างกันได้
1.
green house = a house that is green
greenhouse = a grass structure used for growing plants.
2.
black bird = any bird that is black.
blackbird = a particular kind of bird.
3.
white house = a house that is white in color.
White House = the residence of the President of the U.S.
4.
cheapskates = people that are stingy.
cheap skates = inexpensive skates.
5.
longboat = a particular kind of boat.
ong boat = any boat that is long.
2. เสียงเน้นหนักในประโยคและจังหวะ (Sentence
Stress and Rhythm)
การลงเสียงเน้นหนักในประโยคก็เป็นสิ่งจําเป็นที่ผู้พูดควรต้องลงเสียงเน้นหนักให้ถูกต้อง
เพราะจะมีความแตกต่างกันไปคือ ในประโยคภาษาอังกฤษอาจจะมีการเน้นเสียงหนักในคําได้หลายแห่ง
บางประโยคอาจมีการเน้นถึง 3-4 แห่ง
ซึ่งขึ้นอยู่กับความยาวของประโยคและความหมายที่ผู้พูดต้องการให้เข้าใจ
ส่วนคําหรือ
พยางค์ ที่ไม่เน้นอาจจะมีการออกเสียงเร็วและรวบมากขึ้น
เสียงเน้นหนักในประโยคนี้มักจะตกลงบนพยางค์ที่ลงเสียงเน้นหนักตัวสุดท้ายของประโยค
แต่เสียงเน้นหนักในประโยคก็อาจจะเลื่อนจากคําหนึ่งไปอีกคําหนึ่งได้ในประโยคนั้น
และความหมายก็จะเปลี่ยนไปด้วยในเวลาที่เสียงเน้นหนักเปลี่ยนที่ไป ดังนั้น
จึงมีข้อพึงระวังในการพูดภาษาอังกฤษให้ถูกต้องตามลักษณะภาษา ดังนี้
1. การลงเสียงเน้นหนักในประโยคต้องลงให้ถูกต้อง
มักจะลงเสียงหนักที่คําจําพวก content
words ซึ่งเป็นคําประเภทที่มีความหมายในตัวเอง ได้แก่พวกคํา nouns,verbs,
adjectives, demonstratives or Interrogative ส่วนคําจําพวก function
words ซึ่งเป็นคำพวกไม่ค่อยมีความหมายหรือมี ความหมายน้อยจะลงเสียงเบาได้แก่พวก articles,
prepositions, pronouns, conjunctions, auxiliary verbs และ relative
pronouns เช่น
He won it in the afternoon.
She can swim.
แต่ถ้าลงเสียงหนักที่คําประเภท function
words ในประโยคนั้น
ก็แสดงว่าผู้พูดต้องการให้ผู้ฟังสนใจจุดนั้น ๆ เช่น
Bob got the first prize. (not
you or Jim)
The teacher will give it to
her. (not to him)
2. การออกเสียงพยางค์ ที่ไม่ลงเสียงเน้นหนัก
เรามักออกเสียงเบาหรือบางครั้งตัดเสียงพยัญชนะหน้าหรือหลังออกตามความนิยมของเจ้าของภาษา
ซึ่งอันนี้จะเป็นปัญหาสําหรับคนไทยที่จะให้ความสําคัญของคําแต่ละคําเท่ากันหมด
I don’t like them. / ai
don’t laik >m /
คําที่โดยทั่วไปจะไม่ลงเสียงเน้นได้แก่ a, an, and, of, or, the และ to นอกจาก
คําพวกนี้ก็ยังมีคําประเภท function
words อื่น ๆ อีก
get an egg / gεt әn εg /
both of you / bouθ әv yu /
3. ในการพูดประโยคยาว ๆ นั้น
เรามักจะหยุดเล็กน้อยระหว่างห่วงความคิด
(thought
group) ก็เพื่อเหตุผลดังนี้
3.1
ช่วยให้ความหมายของสิ่งที่ผู้พูดต้องการพูดเด่นชัดขึ้น เช่น
When my husband comes home /
I’ll tell him the truth.
3.2 เพื่อจะเน้นข้อความที่เราต้องการสื่อความหมายเป็นพิเศษ
3.3 ถ้าเป็นประโยคยาว ๆ
เราหยุดเพื่อผ่อนลมหายใจก่อนพูดต่อไป เช่น
His parents / come from
America/ to see their new grandson.
4. การออกเสียงเชื่อมคําหรือพยางค์ (Linking) การออกเสียงเชื่อมคำหรือพยางค์อาศัย ความเข้าใจในเรื่องการแบ่งห้วงความคิดเป็นสําคัญ
จะมีการทอดเสียงสุดท้ายของคําหน้าให้ต่อเนื่องกับเสียงแรกของคําต่อไป
โดยเฉพาะเสียงแรกของคําต่อไปที่เป็นสระ เช่น
one or two
bacon and eggs
ฝึกตามได้เลยจ้า